Kemosentetik beslenme, canlıların enerji gereksinimini kimyasal maddelerin oksidasyonuyla karşıladığı bir beslenme şeklidir. Bu beslenme biçimine sahip canlılar, ışık enerjisi yerine inorganik bileşikleri (genellikle sülfür, hidrojen veya demir bileşikleri) kullanarak enerji elde ederler. Bu tür canlılar, fotosentetik organizmaların aksine güneş ışığına ihtiyaç duymadan yaşayabilirler.

En yaygın örneklerinden biri, hidrotermal bacalarda yaşayan kemosentetik bakterilerdir. Hidrotermal bacalar, okyanus tabanındaki volkanik faaliyetler sonucunda oluşan derin deniz sıcak su kaynaklarıdır. Bu bakteriler, hidrotermal bacalardan yükselen mineral ve gaz zengin sıcak suyu kullanarak enerji üretirler. Hidrotermal bacalarda yaşayan diğer organizmalar da bu kemosentetik bakterilere bağımlıdır ve onları besin kaynağı olarak kullanır.

Bunun dışında, bazı mağara organizmaları da kemosentetik beslenme yapabilir. Mağara ekosistemlerinde, ışık kaynağı sınırlı olduğu için bu organizmalar, çevrelerinde bulunan inorganik bileşikleri enerjiye dönüştürerek hayatta kalabilirler.

Kemosentetik beslenme yapan canlılar, genellikle aşırı zorlu ve ekstrem ortamlarda yaşarlar. Bu tür canlılar için hayati öneme sahip olan enerji kaynakları, çevredeki kimyasal maddelerin varlığına bağlıdır. Bu nedenle, bu canlılar genellikle hidrotermal bacalar, siyah fumaroller, volkanik çamur havuzları gibi yerlerde bulunurlar.

Kemosentetik beslenme, yaşamın çeşitliliği ve adaptasyon yeteneği açısından oldukça ilginç bir örnek teşkil eder. Bu tür canlılar, enerji kaynaklarını farklılaştırarak, diğer organizmalardan bağımsız olarak varlıklarını sürdürebilirler. Bu da onları ekstrem koşullarda yaşama ve evrimsel olarak farklılaşma konusunda avantajlı hale getirebilir.