Merhaba ben Dick ama bana daha önceden Akif diye sesleniyorlardı evet ben aslen Türk’üm isterseniz hikâyeye hemen geçelim ama geçmeden önce size ailemden bahsetmeliyim.   Benim annem çok iyi bir insandı babamı çok fazla göremediğim için nasıl biri olduğunu bilemiyordum maalesef anne tarafından anneannemi ve dedemi trafik kazasında kaybettik onlarda çok ama çok iyi insanlardı birde teyzem vardı o benim kurtuluşum olacaktı. Birde baba tarafı vardı ki babaannem ve dedem hiçte iyi insanlar değildi ve benim abimde vardı ki oda onlara çekmiş çok acımasız bir abim vardı beni her gün ya aşalar ya da sebepsizce beni döverdi neyse… Ailemi size anlattığım üzere trajediye Merhaba benim adım DICK ama eskiden bana Akif diye sesleniyorlardı… Evet, ben aslen Türk’tüm hayat hikâyemi anlatmaya başlayım öncelikle hikâyeye başlamadan önce size ek bilgilerden bahsedeyim Yıl 2001 ben o sıralar 9 yaşında idim şöyle ki annem ve babamın odası mutfağın yanında ve ayrıca abim ve benim odam annem ve babamın odasının tam karşısında Ben ve abim uyurken birden çok şiddetli bir patlama sesiyle uyandık. Meğer tüp gaz kaçırıyormuş ve tüm ev gazla kaplanmış sonra bir hırsız mutfak camından içeri girip etrafı incelemiş ama ortam karanlık ve lambayı açarsa herkes fark eder oda gidip çakmağı ile etrafı incelerken gazla çakmak birleşmiş ve ev havaya uçmuş hırsızın külü bile kalmamış… Resmen yok olmuş bu yüzden kimse fark edememiş bunu da yıllar sonra ben çözdüm neyse… Ben ve abim koşa koşa annemin odasına koştuk ama oda ne odanın kapısı alev ile kaplanmış abim kapının kulpunu tutunca eli yandı sonra hızlıca elinin çekip bana ben başaramadım sen dene deyip beni oracıkta terk edip aşağıya kaçtı ve itfaiyeyi aradı. Ben de askıda olan çekici alıp kapının kulpunu a serçe vurdum ve bir bezle içeri girdim ama çok geçti annem ve babam gaz zehirlenmesi nedeniyle hayatlarını kaybetti ben çok içerisinde iken başım dönüp oracıkta bayıldım. Gözümü açtığımda hastanedeydim yanımda abim dedem ve anneannem vardı toparlanıp onların evine gittik dedem ve anneannem gözyaşları içerisinde yerlere yatıyordu ve abim bana bakarak aferin babam ve annemi ölüme terk ettin bende hayır sen terk ettin dedim. O da göreceğiz dedi ve dedemin yanına gidip kulağına fısıldadı dedem hızla yanıma gelerek beni boş bir odaya çekti ve beni bayılana kadar dövdü. Konuşmama fırsat bile vermeden beni dövdü ben bayılınca beni bırakıp odayı kilitledi ben bağırdım çağırdım yalvarsam da beni dinlemedi üç gün o odada kaldım arada yemek ve su verdi tabi sonra üçüncü geldi ve ellerimi tutup;  -  DEMEK SEN ELLERİN ISINDI DİYE KAPININ KULUBUNU KIRAKTIN VE BABANI ÖLÜME TERKETTİN HA!     BUNUN SEN NE OLDUĞUNU BİLİYORMUSUN BU KEZZAP!  - de-de yemin ede-im b-n yapmadım Ve düşündüğünüz oldu bir litre kezzabı ellerime boşalttı hayatımda çektiğim en büyük acı buydu ben acıdan bayılmıştım dedem olan o haysiyetsiz beni yerde tekmelemeye başladı. Ellerime bir çift eldiven taktı ve beni sokağa attı teyzem tamda o sırada o haysiyetsiz in evine baş sağlığına gidiyormuş beni yolda yerde her yanım mosmor bir şekilde bulunca polisi aramış ve polis dedemi tutuklamış 1 yıl yiyip çıkmış… ( ADALET!)  Teyzem de benimle birlikte Amerika’ya gittik. Orada beni FBI’a beni teslim etmiş doğru duydunuz FBI ama nasıl teyzem FBI ajanıymış. O yüzden Türkiye’ye hiç uğramaz sadece zorunlu kalırsa gidermiş.  Adımda o zaman koyuldu “Dick” bir dedektif olarak yetiştim. Hayat hikâyem burada bitmiştir… Ama daha çok maceram var ve şimdi bile deri eldiven giyiyorum geçmişim ne kadar kötü olsa da geçmişim geleceğime yön veremez… Usta dedektif olma yolunda çok çaba sarf ediyorum isterseniz türlü türlü maceralarıma hep beraber dalalım… * Oğlum Ali Emre 13 yaşında, yazarlık hayatına 11’inde adımını attı… Şimdiye kadar iki kitabı var… Birinin adı “Gofretistan” Neden diye sorduğumda cevabı ağız tadının olduğu ülke demişti… Çok manidar… Şimdi Z kuşağı vs. diyeceklere katılmıyorum… Nesillere verilen kodlamalar ile onları bilinçli bir şekilde kategorize edip yönetmeyi amaçlayan tüm sistemleri ret ettiğim gibi… Onunla gurur duyuyorum… Umarım Yolu bahtı açık olur… Eğitimi için elimden geleni yapmaya gayret ediyorum… Ne kadar yeterli olabilirim bilmiyorum…  Bununla birlikte gelecek nesillerimiz elimizdeki en önemli doğal ve zengin kaynağımız… Onların gelişimi için burada en büyük annelere ve eğitimcilere düşüyor… Gelecek nesillerimiz ile birlikte geleceğimizi hep birlikte el ele inşa edelim, henüz çok çok geç değil… Saygılarımla,  Güneş Altuner