İnsanımız kentte otursa da yazın hafta sonları ve yıllık izin zamanı  köyüne gidip az da olsa ekip dikiyordu. Kışın  yiyecegini köyünden, baba toprağından çıkarıyordu.   Geçmiş yıllarda yaşanan ekonomik krizlerde  ülkede bir sosyal patlama olmadı ise köy kökenimiz sayesinde idi. Anadolu insanının göze pek görünmeyen bu üretimini, bulguru, tarhanayı, pekmezi, pestili bilmeyen dış dünya ülkemizi anlayamıyordu.  Köy üretimi  köy kökenli olup şehirde yaşayan dar gelirliyi açlık tehlikesinden her daim korudu. Una, bulgura, pekmeze, nohuta, kuru fasulyeye, pekmeze, tarhanaya, pestile, yufka ekmeğe pek para verilmezdi.  Bu sene ise köye gidilemez duruma geldik. 75 km köye gidiş dönüşün sadece akaryakıt maliyeti 300 TL. Benzinin litresi 25 TL olunca bu sene köyde göze görünmeyen bu tarımsal üretim yapılamayacak,  kentte düşük ücretle çalışanlar için  kurtarıcı olan, kışın karnını doyuran köyden gelen gıda gelmeyecek. Kışlık   kuru bakliyattan çereze,  bulgurun, nohutun, pekmezin üretimi ya yapılamayacak ya da çok pahalıya mal olacak. İlerleyen zamanlarda olusacak ağır  sonuçları hep beraber göreceğiz. Işşizliği önlemek, köy üretimini sürdürmek için  köye dönüş projeleri yapılmalı ve  köyde yaşayanların üretimi teşvik  edilmeli. Aksi durumda gelecek   çok daha zor günleri tahmin etmek çok zor değil.  Köye dönüşte  SGK desteği, küçükbaş hayvan desteği, köy okullarının açılması, eğitim  desteği gibi direk kişilere yönelik desteklere yönelmek gerek. Köy üretimi kente tanzim satış ve kooperatif mağazaları ile ulaşırsa kentlinin sağlıklı ve ucuz gıdaya  ulaşması mümkün olur, yeniden köy-kent  nüfus dengesi oluşur. Üretim azalırsa ithalat artar, ithalat arttıkça ekonomik kriz  derinleşir.  Pahalılık giderek artar. Ekonominin kuralları bellidir.  Pahalılık nedeniyle gıdaya erişim  giderek zorlaşıyor. Hep beraber acil çareler düşünmeliyiz. Unutmamalıyız ki tarım sadece bitkisel ve hayvansal üretim demek değildir. Kurtuluş savaşından bugüne ülkemizi kurtaran ana unsurdur.