“Aaaa…! Yumi…! Erkencisin bugün? Hayırdır?” “Hiç sorma Tumi. Dün gece hiç uyuyamadım ki. Böyle iki ayak üzerinde, kafam bir oraya bir buraya. Arada gözlerimi kapadım. Ama nafile. Korktum içine düştüğüm karanlıktan. Gözlerim elimde olmadan tekrar tekrar açıldı.” “ Yılbaşı ile ilgisi olabilir mi? Malum ya şunun şurasında ne kaldı ki? Bir insan elinin parmakları kadar.” “Evet evet… Herhalde ondan. Ne yaparsın, can tatlı.” “Geçen yılbaşında ben de senin gibiydim. Bırak uyumayı, yemeden içmeden bile kesilmiştim. Oysa sahip günde üç dört sefer gelmiş, o kadar güzel çekirdekler dökmüştü ki şuralara. Ohh! Yeme de yanında yat! Ama bırak yanında yatmayı yiyemedim bile.” “Of Tumi! Şu birkaç günü de atlatırsak rahatız. Önümüzde koca bir yıl daha olacak.” “Yahu kesin şu konuşmayı! Bir uyutmadınız sabah sabah… Dır dır dır!” “Özür dileriz Mumi. Yumi’yi uyku tutmamış bir türlü de…” “Haklı. O daha genç. Ehh… Bir iki yılbaşını atlatsın hele, alışır. Bakın bu benim dördüncü yılbaşım.” “O kadar oldu mu Mumi? Öyleyse sen bizden daha görmüş geçirmişsin.” “Anlatsana bize tecrübelerini. Bunca senedir nasıl kurtuluyorsun?” “Tabii… Tabii… Gelin biraz yaklaşın sevgili Tumi ve Yumi. Bakın, bizden başka herkes tatlı uykularındalar. Başlarına gelebilecekler konusunda hiçbir düşünceleri yok. Zannediyorlar ki sahip onlara kara gözlerinin, kıpkırmızı ibiklerinin hatırı için bu kadar çok yemek ve su veriyor.” “Yeni gelenlerin hepsi çömezler Mumi. Bizim gibi yılbaşı atlatan yok aralarında. Bilmemeleri normal değil mi?” “Evet… tabii. Ama hindi dediğin düşünür değil mi Tumi? Bak insanlar bile bu özelliğimizi fark etmiş. Düşünceli başka bir insan gördüler mi ne derler, bilir misiniz?” “Ne derler Mumi?” “Derler ki, hindi gibi ne düşünüyorsun? Haklılar. Biz düşünebiliriz. Sadece insana ait bir özellik sanarlar bunu. Ama yanılırlar.” “Mumi… Birazdan sahip gelecek. Belki de aramızdan birkaçını alıp götürecek. Bunlardan biri olmadan, gözünü seveyim anlat bu işin sırrını.” “Tamam gençler… Tamam. Bakın iyi dinleyin beni… Bir yılbaşında içinizin pilavla dolmasını ve kestaneler eşliğinde sofranın baş köşesine oturtulmanızı istemiyorsanız, yapacağınız şey çok basit.” “Neymiş o?” “Kümese sahibin yanında, eli bıçaklı ve beyaz önlüklü birinin girdiğini mi gördünüz? Hemen küçültün kendinizi. Böyle boynunuzu burup, kafanızı gövdenizin içine saklayın ve tavuk gibi kuluçkaya yatın. Bakarlar… Bakarlar… Sizi es geçerler.” “Emin misin Mumi?” “ Tabii ki. Yılbaşı sofralarında biz hindilerin büyüğü makbuldür. Böyle ufacık görünürseniz emin olun kurtulursunuz.” “İşte ayak sesleri. Geliyorlar…! Siper alın… Küçülün… Çök…Çök!” “İşe yaradı işte. Kurtulduk Mumi. Baktılar baktılar… Başkalarını alıp gittiler.” “Gençler, aferin size! Dediklerimi aynen yaptınız. Her seferinde, böyle devam.”     Hikmet Demirsoy