Yarın kahve kokulu bir sabah olsun … Uyandığınızda yastığınıza umut bırakmış olayım.
Yeni güne sövmek de ,onu gözlerinizin içi gülerek karşılayıp sevmek de elinizde.
Güz’ün ayak seslerini dinleyip tüm çalışma arkadaşlarınıza gülümsemek,
Dünü bırakıp güne kendinizi vermek …
Ya da öfkeli şirin misali ona buna söylenmek …
Elimdeki fırçayla bütün asık yüzleri rengarenk boyayamam, lakin kalemimle yaşama sevinci verebilirim belki.
Hayalleri öteleyip, öylece duralım mı?
Hayat bir bebek gülüşü kadar güzel,
Arada bir ağlıyor diye, küsüp oturalım mı?