Aylardır Narin Kızımızın, hunharca, alçakça, vahşice katledilmesini konuşuyoruz. Bütün Türkiye’nin hatta dış basının gündeminde.  Bu cinayetle ilgili birçok detay var ama bizi yakinen ilgilendiren en önemli kısmı, bir annenin evladının ölümüne nasıl göz yumduğu, nasıl sustuğu, nasıl olayları saptıran açıklamalar yaptığıdır.  Evladı katledilmiş bir anne nasıl olurda çelişkili ifadeler verir? Katil oğlu bile olsa nasıl olurda korumaya kalkar?  Düşünün lütfen, katledilen dünyalar tatlısı sekiz yaşındaki bir çocuk.  Şimdi hep beraber düşünelim! Narin’in annesi gerçekten anne mi? Bir çocuğun biyolojik annesi olması farklı bir olay, onu yetiştirmek, büyütmek, topluma ve insanlığa hayırlı bir evlat olarak kazandırmak ayrı bir olay.  Bu ülkede madde bağımlılarından tutunda, dağdaki teröriste varıncaya kadar her birinin annesi vardır.   Her anneyi asla aynı kefeye koymuyoruz. Bir anne vardır göz göre göre çocuğunu ateşe atar, hatta o ateşe odun da atar. Narin Kızımızın annesi, çocuklarını gerek dilenmek için gerekse başka nedenlerden dolayı sokağa atan anneler gibi. Öyle anneler vardır ki bütün çaresizliklerine, bütün imkânsızlıklarına, bütün zorluklarına rağmen evladına sahip çıkar. İşte biz bunlara gerçek anne diyoruz.  Anne, şefkatin,  merhametin, sevginin ifadesidir. Anne, karşılıksız seven tek varlıktır? Anne, evladının ayağına diken batsa onun acısını yüreğinde hisseden değil midir? Evladı için bin canı olsa binini de vermekten çekinmeyen,  içmeyen içiren, uykusuz gecelerinin hesabını bile bilmeyen, evladı için canını siper eden değil midir? Anneler için ciltler dolusu kitap yazılsa yine anne anlatılamaz. Şimdi tekrar kendimize soralım. Narin kızımızın annesi anne midir?  Veya bunu çoğaltabiliriz. Çocuğu ile sokakta dilenen, çocuğunu kullanarak kendini acındıran anne midir? Her birimizin bir annesi var. Bakalım hayatımıza, bizi bu hale getirmek için bizim dahi bilmediğimiz ne tür fedakârlıklar yaptılar? Hayatlarını bize nasıl adadılar? Kendi hayatlarını yaşamadan bizi en iyi şekilde yaşamamız için hangi sıkıntılara, eziyetlere, darlıklara katlandılar? Kendimizi birkaç dakikalığına sorgulayalım.  Bu ülkede yüzbinlerce şu veya bu nedenden dolayı anne olamamış, anneliği tatmamış kadınımız yok mu? Bunlara, “Sizin çocuğunuz yok, siz annelikten ne anlarsınız?” diyebilir miyiz? Asla… Onlar evlat edinerek veya edinmeyerek bütün çocukları kendi çocukları gibi görürler. Çocuklara olan zaafları inanılmaz derecede olağanüstü şekildedir. Onların anne sevgisi, anne şefkati, anne merhameti hiçbir şekilde tartışılmaz.  Hayatının hangi noktasında olursa olsun, masum, biçare, savunmasız, bir çocuk görseler kendi çocuğu bilir, sarar, sarmalar ona manevi annelik ederler. Kurda kuşa asla yem etmezler. Allah’ın yaratılış gayesine uygun olarak, her kız çocuğu annelik duyguları ile doğar, yaşar ve ölür. Evlensin, evlenmesin, çocuğu olsun veya olmasın hiç fark etmez. O kadın çocuğu olmadığını kesinlikle bir eksiklik olarak kabul etmez, tam aksine Allah’ın takdiri der ve bütün çocukları kendi çocuğu gibi sahiplenir. Gerekirse onların topluma ve insanlığa faydalı olabilmeleri için hiçbir fedakârlıktan kaçınmazlar. Dolayısıyla çocuk doğurmakla anne olunmuyor. Narin Kızımın Annesine buradan bir çağrı yapıyoruz. Kızın bizin için ölmedi. O bir şehittir, masum ve günahsızdır. Bak senin yerine başkaları kızına sahip çıkıyorlar. Kızını savunuyorlar. Katilinin ortaya çıkması için çırpınıyorlar. Sen neden susuyorsun? Her can ölümü tadıcı değil midir? Hangi Anne yavrusunu kurda kuşa yem eder? Bunun vebalini asla ödeyemezsin. Evladının katilini ifşa et… Buradan bütün anne ve babalara da bir çağrımız olacak.  Çocuklarınız arasında asla ayrım yapmayın. Kız ve erkek ne olursa olsun eşit davranmayı aklınızdan çıkarmayın. Erkek ne yaparsa yapsın haklıdır, kız çocuğunun hiçbir şekilde hakkı yoktur, gibi son derece zavallı, ilkel düşüncelere kapılmayın.  Hani çok güzel bir söz vardır, “Kapımı açacak bir kız çocuğum olsun” diye. Çocuklarımıza özellikle Kız çocuklarımıza yönelik bütün haksız davranışların son bulması selam ve duasıyla.